Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Βιώσαμε, τέλη Ιουνίου, μερικά 24-ωρα με συνεχή ροή «δηλώσεων», με υπονοούμενα, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, προσβολές και μετά υπεκφυγές, παρεμβάσεις, θεατρινισμούς, παλιμπαιδισμούς, νταηλίκια εκ του ασφαλούς με χέρια υψωμένα σε στυλ ικέτη ή γροθιές...
σφιγμένες απειλητικά και μαζί «κομψές» και «αφελείς» εισόδους στον, και «γενναίες» αποχωρήσεις από, τον ελληνικό πολιτικό-Κομματικό αχταρμά.
Και έτσι μετά τον φόβο που πέρασαν οι 300 της Βουλής (και κυρίως οι δύο Πρόεδροι των πάλαι ποτέ κραταιών παρατάξεων χρώματος Πρασίνου και κυανού), είχαμε μετά από παλινωδίες, διαβουλεύσεις, συσκέψεις, τελικά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την 3-Κομματική Συγκυβέρνηση.
Και, στη χώρα «της φαιδρής πορτοκαλιάς» έχουμε εδώ και λίγες μέρες:
«Νέα Κυβέρνηση» από το γνωστό επί 40 χρόνια ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΟ πλέγμα και ορκισμένο ενώπιον Προέδρου και Πρωθυπουργού,
«Νέο Υπουργικό Συμβούλιο» από…«Παλαιά Υλικά».
Ανυπόφορη, τελικά, μέσα στον γενικότερο ορυμαγδό η επωδός του πόνου και χαμένων μεγαλείων με γυναίκες επιθετικές, άνδρες παθητικούς και ελάχιστους πλέον…κυνηγούς…
ΕΞΩ από την παρέα των χαμογελαστών Υπουργών η Κυρία Σοφία Βούλτεψη που είπε με πολύ «αντρίκιο ύφος» στους Συν-Πρωθυπουργούς κκ Σαμαρά και βενιζέλο:
ΟΧΙ, Ευχαριστώ, ΔΕΝ θα πάρω τον Υπουργικό θώκο!..
Δύσκολες εποχές για εμάς τους Έλληνες οικογενειάρχες και γονείς, μισθωτούς και μεροκαματιάρηδες, ακόμη πιο δύσκολες για τους άνεργους και τους νέους. Πρωτόγνωρα ΔΥΣΚΟΛΕΣ για τους…άρρενες πολιτικούς του Ελληνικού Κοινοβουλίου που, μετά την άφιξη των ΑΝΔΡΩΝ της «τρόικα», αδυνατούν πλέον να παίρνουν «αντρίκιες» αποφάσεις για το καλό της Πατρίδας και των Ελλήνων ψηφοφόρων τους…
«Άνδρα μοι ένεπε Μούσα πολύτροπον…»
Για τον λεξικογράφο (έκδοση Τεγόπουλου –Φυτράκη) ο «άνδρας» είναι αρσενικό και ενήλικο άτομο, ο «σύζυγος» για το σπίτι και την οικογένεια, ο… «απλός στρατιώτης» για τον διοικητή της στρατιωτικής του μονάδας.
Ο Υπουργός Εμπορίου, εάν έμπαινε στον κόπο να ρίξει μια ματιά στην καθημερινότητα μας, θα διαπίστωνε ότι ο «άνδρας» αποτελεί πλέον «αγαθό σε ανεπάρκεια» που μάλλον χρειάζεται να υπαχθεί στη λίστα των διατιμημένων.
Εάν, όμως, στην καρέκλα του Υπουργού Εμπορίου καθόταν μια φεμινίστρια φοβάμαι ότι μάλλον θα αμφισβητούσε τη διάσταση «του…αγαθού!» αποδεχόμενη την άλλη της…»ανεπάρκειας».
Για τις μισές εκπροσώπους του φεμινιστικού κινήματος ο σύγχρονος άνδρας αποτελεί πλέον απλά και μόνο μια «σκιά του παρελθόντος του» και για τις άλλες μισές, ένα …εμπόδιο στη δική τους εξελικτική πορεία!
Κοινωνικό-ψυχολογικά οι πρώτες «μισές» έχουν δίκαιο καθώς το χθεσινό πρότυπο του άνδρα «πατριάρχη» που με την χειρωνακτική ή πνευματική του εργασία ήταν ο ζωοδότης της οικογένειάς του και ως αυτοδημιούργητος παράγοντας κυριαρχούσε στο κοινωνικό-οικονομικό στερέωμα έχει εκλείψει προ πολλού καθώς η αγορά εργασίας διεκδικήθηκε και κερδήθηκε από τεράστιους αριθμούς γυναικών σε όλα τα επίπεδα της κατοχής δεξιοτήτων και γνώσεων. Σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ οι πρωτιές ανήκουν πια στα κορίτσια και ακόμη και σε πανελλαδικής εμβέλειας εξετάσεις μία στις δύο θέσεις ΕΠΟΠ στις Ένοπλες Δυνάμεις τις κέρδισαν γυναίκες!
Σήμερα σε Ευρώπη και Αμερική σχεδόν μία στις δύο οικογένειες έχουν την εργαζόμενη γυναίκα, σύζυγο, μητέρα να κερδίζει περισσότερα από τον εργαζόμενο άντρα, σύζυγό της!
Το πρόβλημα με την οικονομική διάσταση του «ανδρισμού» ήταν ότι ενώ από την μια πλευρά μας παρείχε ως άνδρες εξουσία, υπεροχή, αυτονομία, κινητικότητα από την άλλη μας τύλιγε με άγχος, μας γέμιζε ανησυχία, μας έκλεινε στην μοναξιά.
Δεν είναι πρόθεσή μου να το θέσω εκδικητικά αλλά θα δημοσιοποιήσω την διαπίστωση που προκύπτει από διεθνείς ερευνητικές προσπάθειες και τεκμηριώνει το γεγονός ότι αυτά τα προβλήματα πέρασαν πλέον και στο γυναικείο στρατόπεδο.
Στην εποχή μας η μαζική είσοδος των γυναικών σε όλες πλέον τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες έφερε και την μετάλλαξη της κλασικής έννοιας του «ανδρισμού» που οδηγεί σταθερά και μάλλον αμετάκλητα στην εξίσωση του οικονομικού, κοινωνιολογικού, πολιτιστικού και πολιτικού ρόλου «άνδρα-γυναίκας».
Αυτό δεν το θεωρώ αρνητικό, αν και έτσι το κρίνουν όσοι με το τέλος της κλασικής ανδροκρατίας θεωρούν ότι εμείς οι αρσενικοί homo sapiens καταντήσαμε…ανδρείκελα!...
Σε αυτούς προτείνω να υψώσουμε έναν ανδριάντα στον «πεσόντα Ιππότη» ο οποίος στον ανδρικό του ρόλο συνθέτει με επιτυχία την αντίθεση της βιαιότητας και της πραότητας.
Για τον «ιππότη» εξουσία και βιαιότητα χωρίς τρυφερότητα συνιστούν κτηνωδία ενώ, αντίστροφα, τρυφερότητα και συμπόνια χωρίς την ανδρική σταθερότητα και επιθετικότητα σβήνουν τη «φλόγα» που μας έδωσε ο Προμηθέας και την πλήρωσε τόσο ακριβά…
Υστερόγραφο: Το κείμενο γράφτηκε ως δημόσια αναγνώριση της «άρνησης» της κ Σοφίας Βούλτεψη να αναλάβει Υφυπουργός Υγείας στην Κυβέρνηση. Ήταν μια «άρνηση» που ΔΕΝ έχουμε συνηθίσει να συναντάμε συχνά στην σύγχρονη πολιτική μας ζωή…
Αναρωτιέμαι εάν στην επικείμενη ψηφοφορία για το εξοντωτικό νέο ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ που θα μας πληγώσει ως Λαό και Οικονομία ακόμα περισσότερο (λες και δεν μας φτάνουν τα όσα ήδη τραβάμε) θα βρεθούν Άνδρες και Γυναίκες Βουλευτές να πούνε το ΟΧΙ οδηγώντας την Ελλάδα σε ιστορικά «κρίσιμο σταυροδρόμι…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου