Πλησιάζει η ώρα της «τελικής λύσης» για την Ελλάδα

του Δημήτρη Καζάκη

Έχουμε μπει σε μια περίοδο που μπορεί να αποτυπωθεί μόνο με τον στρατιωτικό όρο «προετοιμασία εδάφους». Ο κόσμος της βιοπάλης βομβαρδίζεται καθημερινά με πληροφορίες για νέα ακόμη πιο σκληρά μέτρα, με ανακοινώσεις μαζικών απολύσεων στο δημόσιο τομέα, με νέες απειλές από την τρόικα, με νέα νομοσχέδια φοροεπιδρομής και οριζόντιων περικοπών, κοκ. Η τακτική αυτή ακολουθείται πάντα όταν πρόκειται να ξεκινήσει ένα ολόκληρο μπαράζ με στόχο την ολοκληρωτική εξουθένωση του λαού. Είναι προφανές ότι ήρθε η ώρα της «τελικής λύσης» για την Ελλάδα....

ΦΟΡΟΔΟΤΙΚH ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Κι ενώ οι κυβερνώντες μαζί με την διατεταγμένη προπαγάνδα εξακολουθούν να παπαγαλίζουν τοsuccess story  της Ελλάδας και να επιμένουν ότι πάμε καλύτερα, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δραματική για την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ας δούμε ορισμένα δεδομένα:

Το δόγμα που ακολουθεί η τρόικα και οι εντολοδόχοι της στη διακυβέρνηση της χώρας που θέλει να επιβάλλει νέους μεγαλύτερους φόρους στην δεδηλωμένη αδυναμία φοροδοτικής ικανότητας των ελληνικών νοικοκυριών, έχει οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα. Σε επίπεδο-ρεκόρ σκαρφάλωσαν τον Ιούνιο τα ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Πέμπτη η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Ενδεικτικό της αδυναμίας πολλών φορολογουμένων να εξοφλήσουν τα χρέη τους είναι το γεγονός ότι μόλις μέσα σε ένα μήνα τα ληξιπρόθεσμα αυξήθηκαν κατά 613,5 εκατ. ευρώ (σε 59,774,229,887.97 ευρώ, από 59,160,722,450.31). Στα τέλη του 2012, είχαν διαμορφωθεί σε 56,105 δισ. ευρώ περίπου.

Τα φυσικά πρόσωπα που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο είναι συνολικά 2 εκατομμύρια στα 6 εκατομμύρια φορολογούμενους. Τα χρέη τους διαμορφώθηκαν στα 21,5 δισ. ευρώ και σε ρύθμιση είναι τα 834,9 εκατ. ευρώ. Το ποσοστό των φόρων που δεν μπορούν να εισπραχθούν σε ετήσια βάση ανήλθε στα 22%.

Τα νομικά πρόσωπα που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο είναι συνολικά 167.809, από 150.121 το Μάιο, σε σύνολο 227 χιλιάδων νομικών προσώπων (επιχειρήσεων όλων των μορφών) που καταθέτουν φορολογική δήλωση. Το χρέος τους προς την εφορία αυξήθηκε σε 38,2 δισ. ευρώ (σε ρύθμιση τα 708 εκατ. ευρώ) έναντι 37,7 το Μάιο. Το 2011 τα φορολογητέα κέρδη όλων των επιχειρήσεων που κατέθεσαν δήλωση ήταν 12,8 δις ευρώ. Ενώ το 2012 δεν υπερβαίνει τα 12, ενώ ακόμη χειρότερη θα είναι η εικόνα για το 2013. Με άλλα λόγια οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν ετήσια φορολογητέα κέρδη γύρω στο 30% του συσσωρευμένου χρέους τους προς την εφορία.

Πώς είναι δυνατό να μην συνεχιστεί το κύμα λουκέτων, όταν 2 στις 3 επιχειρήσεις έχουν χρέη προς την εφορία κατά μέσο όρο 3 φορές μεγαλύτερα από τα φορολογητέα τους κέρδη; Το δεδομένο αυτό υποδηλώνει όχι μόνο την άθλια και παντελώς αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι πολύ μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και το όργιο λεηλασίας που συμβαίνει στις μεγάλες και στις πολύ μεγάλες. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες τα εργοδοτικά σχήματα ιδίως των μεγάλων και των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων λεηλατούν τα ταμεία τους, φορτώνουν με χρέη το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζόμενους σ’ αυτές με σκοπό να την «κοπανήσουν».

Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σύνηθες που έχει καταντήσει βαρετό. Πίσω από κάθε ανακοίνωση κλεισίματος μιας τέτοιας επιχείρησης, κρύβεται ένα τέτοιο πλιάτσικο. Η επιχείρηση μετατρέπεται σε κουφάρι και εγκαταλείπεται καθότι δεν υπάρχει πιθανότητα να ανακάμψει η εσωτερική αγορά ούτε σε τρεις δεκαετίες. Με την συμπαράσταση των κυβερνώντων οι εργοδότες ξεφορτώνονται τις επιχειρήσεις και τις υποχρεώσεις τους, φυγαδεύοντας τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Αγαπημένος προορισμός τους ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό είναι οι αραβικές χώρες. Γι’ αυτό και τα κυβερνώντα κόμματα, οι υπουργοί και τα στελέχη τους κάνουν τα πάντα προκειμένου να διευρύνουν τις σχέσεις τους και μάλιστα σε προνομιακό επίπεδο με κάθε καρυδιάς σεΐχηδες και εμίρηδες της αραπιάς. Εδώ και δεκαετίες οι χώρες της αραβικής χερσονήσου αποτελούν έναν από τους πιο προνομιακούς προορισμούς ξεπλύματος χρήματος για πολιτικούς, επιχειρηματίες και μαφιόζους. Πόσο μάλλον όταν οι τρεις αυτοί τυχαίνει να ταυτίζονται όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές στην περίπτωση της Ελλάδας.

ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Θυμάστε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Δηλαδή την χρηματοδότηση με συνολικά 50 δις ευρώ των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Τι απέγιναν; Μήπως πήγαν στην αγορά με την μορφή χρηματοδοτήσεων; Αυτό δεν μας έλεγαν οι κληρούχοι και εντολοδόχοι των δανειστών; Για άλλη μια φορά οι τράπεζες χρηματοδοτήθηκαν σε βάρος του φορολογούμενου προκειμένου να διασωθούν οι τραπεζίτες. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις έχουν κάνει ήδη φτερά στο εξωτερικό αντί να πάνε στην εσωτερική αγορά. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της συνολικής χρηματοδότησης του εγχώριου ιδιωτικού τομέα διαμορφώθηκε σε -4,1%, τον Ιούνιο του 2013, από -3,7% τον περασμένο μήνα. Η καθαρή ροή της συνολικής χρηματοδότησης προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα ήταν αρνητική κατά 212 εκατ. ευρώ ενώ τον Ιούνιο του 2012 ήταν θετική κατά 852 εκατ. ευρώ.

Η καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τις επιχειρήσεις, τον Ιούνιο του 2013, ήταν αρνητική κατά 63 εκατ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2012 ήταν θετική κατά 1.067 εκατ. ευρώ. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της διαμορφώθηκε σε -4,9%, από -3,9% το Μάιο του 2013. Αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα ρευστότητας κυρίως των τουριστικών και συναφών επιχειρήσεων θα οξυνθεί στο έπακρο αυτό το καλοκαίρι.

Ειδικότερα, ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της χρηματοδότησης των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων διαμορφώθηκε σε -4,2% από -3,4% τον περασμένο μήνα και η καθαρή ροή της χρηματοδότησης ήταν αρνητική κατά 70 εκατ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2012 ήταν θετική κατά 727 εκατ. ευρώ. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και των λοιπών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων διαμορφώθηκε σε -15,1% από -10,1%, το Μάιο του 2013.

Η καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τους ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και ατομικές επιχειρήσεις ήταν θετική κατά 12 εκατ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2012 ήταν θετική κατά 49 εκατ. ευρώ. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της διαμορφώθηκε στο -1,6% από -1,3% το Μάιο του 2013.

Αρνητική κατά 161 εκατ. ευρώ ήταν η καθαρή ροή χρηματοδότησης προς τους ιδιώτες και τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, τον Ιούνιο του 2013, ενώ τον Ιούνιο του 2012 ήταν επίσης αρνητική κατά 264 εκατ. ευρώ, Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της διαμορφώθηκε σε -3,6% από -3,7% το Μάιο του 2013. Με άλλα λόγια η πιστωτική ασφυξία εντείνεται για ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα και έρχεται να προστεθεί στην εισοδηματική ασφυξία που επιδεινώνεται συνεχώς.

ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΕΞΩ…

Και μόνο αυτά τα στοιχεία δείχνουν τρία πολύ σημαντικά πράγματα:

Πρώτο, οι τράπεζες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την ρευστότητα που αντλούν από το δημόσιο ταμείο και την ευρωζώνη για δικό τους όφελος, για να στηρίζουν την κερδοφορία τους και την εξαγωγή κεφαλαίων τους στο εξωτερικό και σε καμιά περίπτωση για να στηρίξουν την οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση την Τράπεζα της Ελλάδας το πρώτο εξάμηνο του 2013 οι τράπεζες άντλησαν σχεδόν 60 δις ευρώ από το ευρωσύστημα, χώρια την ανακεφαλαιοποίησή τους με δανεικά του ελληνικού δημοσίου.

Την ίδια περίοδο η συνολική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα από τις τράπεζες μειώθηκε σχεδόν κατά 18,2 δις ευρώ. Που πήγαν όλα αυτά τα κεφάλαια που αντλούν οι τράπεζες είτε με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, είτε με απευθείας δανεισμό του ελληνικού κράτους; Γίνονται κυρίως τίτλοι ομολόγων και εντόκων γραμματίων του εξωτερικού. Η τάση αυτή ενισχύθηκε ειδικά μέσα στο 2012. Έτσι οι τίτλοι που έχουν εκδοθεί από μη πιστωτικά ιδρύματα και κατέχουν οι εγχώριες τράπεζες ανέρχονταν σε 22,9 δις ευρώ τον Δεκέμβριο του 2011. Από αυτά ο κύριος όγκος προερχόταν από το Ην. Βασίλειο κατά 18,2 δις ευρώ. Η επιλογή της Βρετανίας δεν ήταν τυχαία. Αφενός είναι χώρα εκτός ευρώ και αφετέρου λειτουργεί εδώ και χρόνια για τις εγχώριες τράπεζες ως προνομιακός χώρος για την τιτλοποίηση δανείων τους με σκοπό την διοχέτευση κεφαλαίων σε τίτλους και υπεράκτιους λογαριασμούς.

Τον Μάρτιο του 2012, μόλις είχε ολοκληρωθεί το περίφημο PSI με «κούρεμα» του χρέους, οι εγχώριες τράπεζες εμφανίζονται να έχουν αυξήσει την αξία των ξένων ομολόγων που κατέχουν. Η συνολική αξία των ομολόγων εκδοθέντων από μη πιστωτικά ιδρύματα ανερχόταν στα 25,7 δις ευρώ. Ο κύριος όγκος προερχόταν από το Ην. Βασίλειο κατά 17,7 δις ευρώ και το Λουξεμβούργο κατά 4,0 δις ευρώ. Τον Δεκέμβριο του 2012 κι ενώ οι εγχώριες τράπεζες υποτίθεται ότι είχαν υποστεί νέο κούρεμα με επαναγορά των δικών τους ελληνικών ομολόγων, εμφανίζονται να διαθέτουν 58,6 δις ευρώ σε ξένα ομόλογα εκδοθέντα από μη πιστωτικά ιδρύματα. Από αυτά 20,7 δις ευρώ προέρχονταν από το Ην. Βασίλειο και τα 34,0 δις ευρώ από το Λουξεμβούργο. Τον Μάρτιο του 2013, τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το σύνολο των ξένων ομολόγων από μη πιστωτικά ιδρύματα που κατέχουν οι εγχώριες τράπεζες ανέρχονταν σε 61,9 δις ευρώ, εκ των οποίων 35,7 δις ευρώ ήταν από το Λουξεμβούργο και 23,4 δις ευρώ από το Ην. Βασίλειο. Επομένως η χρηματοδότηση των τραπεζών γίνεται με έναν βασικό σκοπό να ενισχυθεί η θέση τους σε ομόλογα του εξωτερικού σε συνθήκες ανεπίστρεπτης χρεοκοπίας.  

ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ

Όμως, όλα αυτά δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν, ούτε να μας απασχολούν. Το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί είναι πώς να πετύχει ο κρατικός προϋπολογισμός το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα με το οποίο – υποτίθεται – θα αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος. Το να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα το κράτος σε συνθήκες τέτοιας ύφεσης, παραγωγικής αποσύνθεσης με τον βαθμό αξιοποίησης παραγωγικού δυναμικού στη βιομηχανία να πιάνει πάτο μόλις στο 64,5% και με επίπεδο επενδύσεων που έχει πέσει κάτω από το 14% επί του ΑΕΠ, έχει μετατραπεί σε αδιαφιλονίκητο θέσφατο για όλους.

Και είναι από την στιγμή που παραμένουμε στα πλαίσια του ευρώ. Εντός της ΟΝΕ και του κοινού νομίσματος η μόνο επεκτατική πολιτική που μπορεί να υπάρξει είναι η πιστωτική, δηλαδή ο δανεισμός. Μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπιστούν και τα ελλείμματα. Όταν όμως δεν μπορεί να υπάρξει δανεισμός για οικονομική και δημοσιονομική επέκταση, τότε αναγκαστικά πρέπει ο κρατικός προϋπολογισμός να τεθεί στο κρεβάτι του Προκρούστη και να καρατομηθεί κυνηγώντας το άπιαστο όνειρο του πρωτογενούς ελλείμματος.

Η ανάκαμψη όμως της οικονομίας απαιτεί αυξημένα εισοδήματα και επενδύσεις. Χωρίς αυτούς τους δυο θεμελιώδεις συντελεστές δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η ύφεση. Για τον λόγο αυτό σε συνθήκες τέτοιας κατάπτωσης της οικονομίας, το κράτος οφείλει να ακολουθήσει μια συνειδητά ελλειμματική δημοσιονομική πολιτική προκειμένου να χρηματοδοτήσει, μέσω ενός ευρύτατου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, τις αναγκαίες υποδομές, έργα και παρεμβάσεις που έχει ανάγκη μια συνολική παραγωγική ανασυγκρότηση. Είναι τέτοια τα παραγωγικά κενά και ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας που δεν μπορεί κανένας να τα καλύψει, εκτός από το κράτος μ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων που θα επιτρέψει ακόμη και στην μικρή και μεσαία ιδιωτική πρωτοβουλία να ανακάμψει. Όσο κι αν γλυτώσουμε το κράτος από τα κομματικά φέουδα και την εκπόρνευσή του από τους αφανείς μετόχους του, δηλαδή από τα κυκλώματα που το νέμονται δεκαετίες τώρα και συνίστανται πρωτίστως στα γνωστά επιχειρηματικά κυκλώματα των μεγάλων κρατικοδίαιτων ολιγαρχών της χώρας, είναι σίγουρο ότι για να μπει σε ταχύρυθμη ανάκαμψη και ανοικοδόμηση η χώρα θα χρειαστεί ελλειμματική χρηματοδότηση.

Όποιος αποκλείει μια τέτοια επιλογή, καταδικάζει τη χώρα στην ύφεση και στην αποσύνθεση. Δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση και ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας, χωρίς ελλειμματική χρηματοδότηση για μερικά χρόνια. Διαφορετικά είμαστε καταδικασμένοι στη διαχείριση της καταστροφής. Γι’ αυτό και για όποιον προέχει η ανάκαμψη της οικονομίας πρώτα και κύρια προς όφελος του λαού, δεν μπορεί να θεωρεί ως θέσφατο και αναγκαίο το πρωτογενές πλεόνασμα. Η τρόικα μας τον έχει επιβάλει σαν στόχο προκειμένου να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία και μέσα από τις οριζόντιες περικοπές και τις φοροεπιδρομές να αντλήσει όσο περισσότερους χρηματικούς πόρους μπορεί.

Αν λοιπόν είναι απαραίτητη – τουλάχιστον για τα πρώτα 3-5 χρόνια – η ελλειμματική χρηματοδότηση των επενδύσεων και της οικονομίας, ώστε να αρχίσει η ανόρθωση της Ελλάδας, τότε πώς θα μπορέσει να χρηματοδοτηθεί με την σειρά του το έλλειμμα; Ο μοναδικός τρόπος που αναγνώριζε μέχρι πρότινος η ευρωζώνη ήταν ο δανεισμός. Έτσι φτάσαμε εμείς, αλλά και το σύνολο των χωρών της ευρωζώνης στην κατάσταση δημόσιου και ιδιωτικού χρέους που βιώνουμε σήμερα.

Σαν απάντηση σ’ αυτήν την κατάσταση, τα επιτελεία της ευρωζώνης υιοθέτησαν μια ακόμη πιο παλαβή και καταστροφική επιλογή: με το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας απαγόρεψαν τα ελλείμματα και πρωτίστως το δημοσιονομικό έλλειμμα που δεν πρέπει να ξεπερνά το 0,3% επί του ΑΕΠ κάθε χώρας. Η λογική είναι απλή και ταυτόχρονα τερατώδης. Με τον τρόπο αυτό τα κράτη δεν θα χρειάζονται να δανειστούν. Ναι, αλλά τα ελλείμματα είναι προϊόντα της αντικειμενικής κατάστασης της οικονομίας. Αν μια οικονομία είναι σε ύφεση παράγει – το θέλει, δεν το θέλει – ελλείμματα. Τα επιτελεία της ευρωζώνης στο ζήτημα αυτό είναι ξεκάθαρα: πονάει χέρι, κόψει χέρι. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για την χρηματιστική ολιγαρχία που κυβερνά την ευρωζώνη.

Κι έτσι ολόκληρη η ευρωζώνη έχει καταδικαστεί σ’ ένα σισύφειο του πρωτογενούς ελλείμματος με τον μπαλτά στο χέρι, ακρωτηριάζοντας χωρίς δεύτερη σκέψη ότι περισσεύει από την πραγματική οικονομία και την κοινωνία Πρώτο και καλύτερο θύμα σ’ αυτό το σισύφειο κυνηγητό των δολοφόνων με τον μπαλτά είναι η Ελλάδα. Κι ενώ καρατομούν αδιάκριτα δουλειές, εισοδήματα, δαπάνες, ασφαλιστικά ταμεία, δικαιώματα και ανθρώπινες ζωές, το πρωτογενές πλεόνασμα παραμένει όνειρο για τους διατεταγμένους δολοφόνους και τρομακτικός εφιάλτης για την πλειοψηφία του πληθυσμού.

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΙΚΟΥΡΑ

Πρωτογενές έλλειμμα 981 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο ανακοίνωσε ο κ. Σταϊκούρας την 1^ηΑυγούστου. Το υπουργείο Οικονομικών σημειώνει ότι η μεγάλη αύξηση που σημειώθηκε έναντι του πρώτου εξαμήνου του 2012 (τότε το έλλειμμα ήταν 255 εκατ. ευρώ) οφείλεται στην αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ωστόσο τον Ιούνιο μειώθηκαν κατά μόλις 72 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του κράτους υποχώρησαν στα 6,84 δισ. ευρώ, από 6,93 το Μάιο. Οι εκκρεμείς επιστροφές φόρων αυξήθηκαν στα 326 εκατ. ευρώ, από 309 το Μάιο. Τα έσοδα μειώθηκαν σε 49,4 από 49,9 δισ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2012. Τα υψηλότερα χρέη προς τον ιδιωτικό τομέα έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία με 3,9 δισ. ευρώ (τα 2,5 δισ. ευρώ βαραίνουν τον ΕΟΠΥΥ), τα νοσοκομεία με 1,288 δισ. ευρώ και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης με 893 εκατ. ευρώ.

Κι ενώ το δημόσιο συνεχίζει μια άτυπη παύση πληρωμών μεταθέτοντας διαρκώς όλο και περισσότερες δαπάνες για τους επόμενους μήνες, ώστε να μην φαίνεται ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού, ο κ. Σταϊκούρας ανακάλυψε ότι όλα πάνε καλά: «Τα ταμειακά στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης για τον Ιούνιο παρέχουν ποσοτικές ενδείξεις που δείχνουν την ικανοποιητική πορεία των δημοσίων οικονομικών της χώρας κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013. Επιβεβαιώνουν την ορθή κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας, αποδεικνύοντας ότι η κυβέρνηση πορεύεται σταθερά, βήμα-βήμα, προς την επίτευξη των πρωτογενούς πλεονάσματος από φέτος», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας. Δεν ξέρουμε αν και τι οργανικές επιπτώσεις έχει στα κυβερνητικά στελέχη το να λένε τόσο χοντρά ψέματα. Μάλλον καμιά. Έχουν εθιστεί σε τέτοιο βαθμό που τους έχει γίνει δεύτερη φύση. Για να μην πούμε πρώτη.

Κι έτσι προκειμένου να πιάσει τους στόχους της η κυβέρνηση των δανειστών και της τρόικας, έχει ήδη προβλέψει νέα φοροεπιδρομή με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και ετοιμάζει από το φθινόπωρο την ένταση των οριζόντιων περικοπών. Έτσι θα κλείσει ο ΕΟΠΥΥ, μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν λεηλατηθεί σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι πλέον βιώσιμα υπό τις σημερινές συνθήκες. Θα κλείσουν περισσότερα νοσοκομεία, σχολεία, νηπιαγωγεία και ιδρύματα ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης. Ενώ οι ΟΤΑ θα οδηγηθούν σε τέτοια δημοσιονομική ασφυξία ώστε να πέσουν θύματα της περίφημης «ελληνογερμανικής εταιρικής σχέσης», δηλαδή του γνωστού τρόπου αφομοίωσης των ελληνικών ΟΤΑ από τους Γερμανικούς Δήμους και Κρατίδια.

ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ…

Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Θα μου πείτε τα γνωστά: ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, μετανάστευση. Σωστά, αλλά ξεχνάτε τους θανάτους, τους μαζικούς θανάτους ενός λαού που δεν μπορεί πλέον να στηρίξει τα πιο αδύναμα μέλη του. Δεν εννοώ απλά τις αυτοκτονίες, αλλά την μαζική εξόντωση και γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού. Θέλετε να δείτε δεδομένα; Δείτε τον Πίνακα με την Φυσική Κίνηση του Πληθυσμού από το 1932 έως το 2012.

Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι η δημογραφική κρίση που πλήττει την ελληνική κοινωνία και έχει κορυφωθεί στην προηγούμενη δεκαετία, από το 2011 και μετά έχει μετατραπεί σε μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού. Το 2011 για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού έθνους ο πληθυσμός εμφάνισε σοβαρή μείωση σε απόλυτους αριθμούς κατά 4.691 θανάτους πάνω από τις γεννήσεις. Το 2012 η μείωση αυτή έγινε ακόμη πιο σοβαρή ανεβάζοντας τους θανάτους σε 16.299 πάνω από τις γεννήσεις. Αύξηση σχεδόν 3,5 φορές μέσα σ’ ένα χρόνο. Και είναι σίγουρο ότι το 2013 θα είναι κατά πολύ χειρότερο. Θυμηθείτε ότι στα δεδομένα αυτά δεν συνυπολογίζουμε την μετανάστευση των ελλήνων στο εξωτερικό, η οποία το 2011 ξεπέρασε επίσημα τους 62.000, ενώ το 2012 ξεπέρασε τον διπλάσιο αριθμό. Η χώρα πεθαίνει και μαζί της εξοντώνεται συστηματικά και ο γηγενής πληθυσμός της.

ΦΥΣΙΚΗ ΚΙΝΗΣH ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
Απόλυτοι αριθμοί: 1932-2012
Έτος	Γεννήσεις	Θάνατοι	Διαφορά
1932	185.523	117.593	67.930
1933	189.583	111.447	78.136
1934	208.929	100.651	108.278
1935	192.511	101.416	91.095
1936	193.343	105.005	88.338
1937	183.878	105.674	78.204
1938	184.509	93.766	90.743
1939	178.852	100.459	78.393
1940	179.500	93.830	85.670
1955	154.263	54.781	99.482
1956	158.203	59.460	98.743
1957	155.940	61.664	94.276
1958	155.359	58.160	97.199
1959	160.199	60.852	99.347
1960	157.239	60.563	96.676
1961	150.716	63.955	86.761
1962	152.158	66.554	85.604
1963	148.249	66.813	81.436
1964	153.109	69.429	83.680
1965	151.448	67.269	84.179
1966	154.613	67.912	86.701
1967	162.839	71.975	90.864
1968	160.338	73.309	87.029
1969	154.077	71.825	82.252
1970	144.928	74.009	70.919
1971	141.126	73.819	67.307
1972	140.891	76.859	64.032
1973	137.526	77.648	59.878
1974	144.069	76.303	67.766
1975	142.273	80.077	62.196
1976	146.566	81.818	64.748
1977	143.739	83.750	59.989
1978	146.588	81.615	64.973
1979	147.965	82.338	65.627
1980	148.134	87.282	60.852
1981	140.953	86.261	54.692
1982	137.275	86.345	50.930
1983	132.608	90.586	42.022
1984	125.724	88.397	37.327
1985	116.481	92.886	23.595
1986	112.810	91.783	21.027
1987	106.392	95.656	10.736
1988	107.505	92.407	15.098
1989	101.657	92.720	8.937
1990	102.229	94.152	8.077
1991	102.620	95.498	7.122
1992	104.081	98.231	5.850
1993	101.799	97.419	4.380
1994	103.763	97.807	5.956
1995	101.495	100.158	1.337
1996	100.718	100.740	-22
1997	102.038	99.738	2.300
1998	100.894	102.668	-1.774
1999	100.643	103.304	-2.661
2000	103.274	105.170	-1.896
2001	102.282	102.559	-277
2002	103.569	103.915	-346
2003	104.420	105.529	-1.109
2004	105.655	104.942	713
2005	107.545	105.091	2.454
2006	112.042	105.476	6.566
2007	111.926	109.895	2.031
2008	118.302	107.979	10.323
2009	117.933	108.316	9.617
2010	114.766	109.084	5.682
2011	106.408	111.099	-4.691
2012	100.371	116.670	-16.299

 Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 4/8/2013