Αναδιανομή πλούτου για γέλια και για κλάματα

Του Γιώργου Κράλογλου

Εάν επιχειρήσεις να μιλήσεις για αναδιανομή πλούτου σε οποιαδήποτε οικονομία ή κοινωνία της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της Ανατολικής ή θα ξεκαρδιστούν στα γέλια ή θα σου συστήσουν να σε δει κάποιος ψυχίατρος.

Γιατί οι πραγματικοί Ευρωπαίοι δεν «μασάνε» αριστερίστικα συνθήματα καθώς γνωρίζουν πολύ καλά και το μάθημα και τους κανόνες του καπιταλισμού.

Στην Ελλάδα όμως των Βαλκανίων που τα αριστερίστικα συνθήματα έχουν και πέραση και πιάνουν τόπο, αφού είμαστε η μοναδική αριστερή χώρα της Ευρώπης (ανεξαρτήτως κυβερνήσεων), μπορείς να λες ό,τι θέλεις και ό,τι σε εξυπηρετεί πολιτικά.

Δεν ήταν συνεπώς καθόλου δύσκολο να σερβίρουμε μέσα στα άλλα και μια δήθεν πολιτική αναδιανομής πλούτου που στην πραγματικότητα προκαλεί και γέλια και κλάματα.

Προκαλεί γέλια γιατί αν διαβάσεις προσεκτικά τη λίστα εκείνων που θα πληρώσουν την έκτακτη εισφορά και βρεις ένα «πατριώτη» ή έστω «φιλέλληνα» που θα πληρώσει τον έκτακτο φόρο και δεν θα τον περάσει στην κατανάλωση ή στο πελατειακό του δυναμικό με περίτεχνο τρόπο μάλλον δεν θα κατοικείς σ΄ αυτόν τον τόπο ή πράγματι θα θέλεις ψυχίατρο. Στην περίπτωση δε που πιστέψεις ότι οι λεγόμενοι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί θα συλλάβουν το κόλπο και τους επιχειρηματίες που θα το επιχειρήσουν τότε δεν θα θέλεις μόνο ψυχίατρο αλλά και επείγον ηλεκτροσόκ.

Προκαλεί ταυτόχρονα και κλάματα γιατί η κυβέρνηση μοιράζοντας την ελεημοσύνη των λίγων ευρώ με κοινωνικά κριτήρια (που κανείς δεν τα κατάλαβε) αναγκάστηκε να μας πει και ότι η χώρα δεν διαθέτει μόνο μικρομεσαίους, αλλά και πάμπλουτους βιομήχανους χωρίς προβλήματα από την κρίση που μπορούν να χαρίζουν χρήματα για την ψυχή των προγόνων τους.

Μας το είπε δε αυτό πομπωδώς αφού ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου λίγες ημέρες μόνο μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης βρήκε τον καιρό και ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του ΣΕΒ να παραστεί στο Γενικό Συμβούλιο και να ενημερώσει τον Σύνδεσμο για την κατάσταση και τις ανάγκες της οικονομίας ώστε να «εισπράξει» και την συγκατάβασή τους για την επιβολή της έκτακτης εισφοράς. Και βεβαίως ο ΣΕΒ ο οποίος με μαθηματική ακρίβεια εφαρμόζει το (από 30 ετών τουλάχιστον) όραμα των «γερόντων» της Διοικήσεώς του να έχει, πολιτικά, το ρόλο του άτυπου συμβούλου της κυβερνήσεως είπε (δια στόματος του σημερινού προέδρου κ. Δ. Δασκαλόπουλου) ότι συμπαρατάσσεται με την απόφαση της κυβέρνησης για την έκτακτη εισφορά. Και ασφαλώς είναι ή αφελείς ή σκόπιμα επικριτικοί όσοι ερμήνευσαν την στάση αυτή του κ. Δ. Δασκαλόπουλου ως αντιεπιχειρηματική επειδή, δήθεν, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν είναι πλέον βιομήχανος.

Η στάση του κορυφαίου εκπρόσωπου των επιχειρηματιών του τόπου ήταν και διπλωματική και με σκοπιμότητα έκφρασης καλής θέλησης προς την νέα κυβέρνηση η οποία κυριολεκτικά «πνίγεται» την περίοδο αυτή να αποδείξει στις Βρυξέλλες ότι δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης.

Σε ό,τι δε αφορά την «υποθήκη» του ΣΕΒ από τη συγκεκριμένη «θυσία» θα τα δούμε σιγά–σιγά όταν ο διάλογος της κυβέρνησης με τους κοινωνικούς εταίρους σε θέματα ασφάλισης, εργασίας, παιδείας και τελικά οικονομικής ανάπτυξης θα στηρίζονται σε «δεκάλογους» που θα έχει ήδη προωθήσει ο ΣΕΒ στους αρμόδιους υπουργούς. Διαβάστε προσεκτικά τους πρώτους «δεκάλογους» για την ανεργία, την παιδεία, την ασφάλιση, τα φορολογικά και θα καταλάβετε τι σας λέω.

Αλλά για να επανέλθουμε στο κύριο θέμα και το κεντρικό ζητούμενο που είναι το προφίλ της κυβέρνησης στις κοινωνικές ευαισθησίες, γιατί με την έκτακτη εισφορά από το ένα χέρι και με το ασήμαντο επίδομα από το άλλο δείξαμε, ως κυβέρνηση, τι εννοούμε όταν λέμε κοινωνική πολιτική...

Και νομίζουμε, (πάλι ως κυβέρνηση και μόνο ως κυβέρνηση) ότι μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα όταν με τα ψίχουλα της δήθεν αναδιανομής ο κοσμάκης θα κατεβάσει αδιαμαρτύρητα το χαράτσι στα καύσιμα, στα τσιγάρα, στα ποτά και στα τέλη κυκλοφορίας. Και θα χωνέψει την άγρια φορολόγηση της κληρονομιάς του αυθαίρετου που νομιμοποιήθηκε και ο φουκαράς που το έχτισε θέλει τώρα να το δώσει προίκα στην κόρη του.

Νομίζουμε ακόμη ότι εύκολα θα δεχθεί ο μισθωτός και ο συνταξιούχος το πάγωμα των αυξήσεων που τον περιμένει την προσεχή πενταετία επειδή η κυβέρνηση ξέρει να κάνει αναδιανομή του πλούτου... και να τα παίρνει από τους πλούσιους. Αυτό θέλουμε να νομίζουμε ως κυβέρνηση, ως πολιτική μας στην κοινωνία και την οικονομία. Ας το νομίζουμε... Στην Ελλάδα έχουμε και αυτό το δικαίωμα... Στην Ευρώπη όμως δεν έχουμε το δικαίωμα αυτά να τα σερβίρουμε ως αναδιανομή πλούτου γιατί θα μας πάρουν με τις ντομάτες. Και δεν θα είναι δικές μας. Θα είναι εισαγόμενες από την Τουρκία...