Η Ντόρα Μπακογιάννη έχασε τις εκλογές της 29ης Νοεμβρίου, παρά το γεγονός ότι μόλις ένα μήνα πριν, ήταν το απόλυτο φαβορί. Ακόμα περισσότερο: Έχασε, αν και για αυτές τις εκλογές προετοιμαζόταν συστηματικά επί χρόνια. Οι λόγοι ίσως είναι πολλοί και φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει όλους σε μια ανάλυση. Εδώ επιχειρούμε να τους εντάξουμε σε μια δεκάδα «Don’t» που ίσως πρέπει να λάβουν υπόψη τους όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα της Νέας Δημοκρατίας, ή όσοι θέλουν να ετοιμαστούν από τώρα, για τις… επόμενες εσωκομματικές εκλογές. Θα αρχίσουμε από τα πιο προφανή, για να καταλήξουμε στα πιο κατά τη γνώμη μας ουσιώδη:1. Ταυτίστηκε υπερβολικά με την κυβέρνηση Καραμανλή: Στην προσπάθειά της να κερδίσει το κυρίαρχο καραμανλικό ρεύμα, η Μπακογιάννη ουσιαστικά εξέφρασε με την ταύτισή της την κυβέρνηση Καραμανλή, που λίγες εβδομάδες πριν, οι ΝεοΔημοκράτες πρώτοι από όλους την είχαν αποδοκιμάσει! Προφανώς θεώρησε ότι έτσι θα έχει εκλογικά οφέλη, καθώς θα την στηρίξει η πλειοψηφία της ΝΔ, που το επιτελείο της εκτιμούσε ότι ανήκει στον «καραμανλισμό». Μέγα λάθος! Κι αυτό σχετίζεται με το 10ο και ίσως πιο καθοριστικό λάθος που έκανε (βλ. κατωτ. το νούμερο 10)
2. Έκανε λάθος διαχείριση του εκλογικού χρόνου: Στην πρώτη φάση της εκλογικής περιόδου, άνετη υποστήριζε δημόσια ότι «έχω αφήσει πίσω μου το παρελθόν», δηλαδή την περιπέτεια του Σαμαρά εκτός Νέας Δημοκρατίας. Πίστευε ότι θα εκλεγεί πανηγυρικά και ότι δεν έπρεπε να δώσει μια εκλογική μάχη με όρους παρελθόντος. Αίφνης, όταν αντελήφθη ότι η εκλογή δεν είναι περίπατος, αλλά ίσως ντέρμπι, κι αργότερα όταν συνειδητοποίησε ότι από φαβορί έχει γίνει αουτσάιντερ, έκανε αυτό που σωστά είχε απορρίψει στην αρχή: Εκλογική μάχη με όρους του χθες. Ενώ, λοιπόν, το εκλογικά ορθό ήταν να μιλήσει για το παρελθόν στο πρώτο μέρος της μάχης και, αφού οι πολίτες εμπεδώσουν το μήνυμά της, να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο για το αύριο, εκείνη έκανε το ακριβώς αντίθετο!
3. Δεν καθόριζε την προεκλογική ατζέντα, αλλά συρόταν από τους αντιπάλους της: Πρώτα για τα τεχνικά της εκλογής –αν θα ψηφίσουν για πρόεδρο τα μέλη του συνεδρίου ή η πολιτική βάση της ΝΔ- και στη συνέχεια για τις πολιτικές της θέσεις, η Ντόρα έδειχνε ότι τα διεκπεραίωνε περίπου ως αγγαρεία, αφού έτσι κι αλλιώς θα εκλεγόταν! Θυμηθείτε με ποιον τρόπο ο οραματικός πολιτικός λόγος του Σαμαρά την υποχρέωσε να δευτερολογήσει στο Συνέδριο! Αυτό το περιστατικό έπρεπε να είχε αφυπνίσει το επιτελείο της! Δεν συνέβη, όμως, κάτι τέτοιο… Ακόμα και τέσσερις μέρες πριν το στήσιμο της κάλπης, επιφανή στελέχη της πλευράς Μπακογιάννη έλεγαν στα κανάλια ότι ήταν αντίθετοι με την προσφυγή στην πολιτική βάση της παράταξης. Τέσσερις μέρες πριν καταγραφεί το εκπληκτικό νούμερο των 750.000 πολιτών που έσπευσαν στις κάλπες. Δείτε και το νούμερο εννέα των λαθών…
4. Κατά τρόπο ανεξήγητο, έχασε τη στήριξη του Δημήτρη Αβραμόπουλου: Ενδεχόμενη συμμαχία του Αβραμόπουλου με την Μπακογιάννη θα «στρίμωχνε» οριστικά τον Σαμαρά στην αμιγή δεξιά, με δεδομένο ότι η πλευρά Μπακογιάννη είχε αποφασίσει (δείτε και το νούμερο έξι) να δώσει τη μάχη πάνω στον άξονα δεξιά- κέντρο- αριστερά. Η «ολική» στήριξη του Αβραμόπουλου στον Σαμαρά αφαίρεσε από την Μπακογιάννη τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει την εκλογική της τακτική και να παρουσιάσει τον εαυτό της ως τον εκφραστή του προοδευτικού -κεντρώου- κομματιού της Νέας Δημοκρατίας. Αντίθετα, η συμμαχία της με το Σπηλιωτόπουλο δεν είχε αντίστοιχα αποτελέσματα, διότι Μπακογιάννη και Σπηλιωτόπουλος κινούνταν στον ίδιο χώρο –όχι της λεγόμενης παραδοσιακής δεξιάς- άρα δεν είχε συμβολισμό διεύρυνσης της δικής της υποψηφιότητας. Συνεπώς δεν της επέτρεψε να κεφαλαιοποιήσει τη συμμαχία της με τον Σπηλιωτόπουλο, πάντα επάνω στον άξονα δεξιά- αριστερά, που είχε επιλέξει να κινηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου